ما چون اشخاص کوتاه قامتی هستیم که بر دوش غولان سترگ نشسته ایم بیشتر از پیشینیانمان می بینیم و نگاهمان تا فاصله ی دورتری پیش می رود اما این امر نه به سبب تیزبینی خود ماست و نه به علت بلندی قامتمان بلکه از این جهت است که ما را از روی زمین برداشته اند و توده ای از این جثه های غول پیکر ما را می کشند !
برنارد شارتری-قرن 12م
